Afscheid nemen van deze klas viel zwaar

Het lijkt alsof het gisteren was dat ik hier aan kwam in Ubud, vol spanning hoe het zou zijn om hier les te geven. Ondertussen heb ik er al een eerste week opzitten en dat was geweldig. Helaas moest ik deze leuke klas, die elke dag groeide (van 9 naar 29 leerlingen) al goodbye zeggen want volgende week wacht een andere klas?

Onze band met de leerlingen groeide ook op korte tijd, tijdens hun pauze kwamen ze ons halen en fluisterden ze me iets in het oor (wat ik natuurlijk niet verstond :) ) 'you are my sunshine' werd echt ons liedje, en ze bleven ernaar vragen. Vandaag hadden sommige meisjes zelf cadeautjes voor ons bij, een roosje, chocolade en een briefje, dat ze thuis hadden geschreven, in het Engels. Onvoorstelbaar, en ik ben even blij met deze dingen als zij zijn met een handtekening en tekeningetje op hun worksheet van juf Nele :)